W hali w Legionowie nie mogło zabraknąć najbliższych 25-latka. Pojawił się tata Arkadiusz, jego partnerka Joanna, siostra Lena, ciocia, która grała w piłkę ręczną na pozycji bramkarki w Skrze Warszawa - Jolanta Kłos. Był również były kolega klubowy Przemka - Michał Bekisz wraz z tatą Adamem. - Trudno wyrazić w słowach, co czułem, w momencie kiedy syn pojawił się na parkiecie i zdobył dwie bramki pod rząd. To po prostu duma. Łzy szczęścia i radości cisnęły się w oczy. Spełniły się moje najskrytsze marzenia - mówi Arkadiusz Urbaniak, ojciec Przemysława.
Jego syn od dziecka uprawiał szeroko pojętą kulturę fizyczną. - Bardzo dobrze pływał w barwach Wisły Puławy. Zajmował miejsca na podium podczas zawodów wojewódzkich. Szło mu bardzo dobrze. Grał również w piłkę nożną w barwach Puławiaka pod okiem Bernarda Bojka - dodaje.
Ale zwyciężyła piłka ręczna, którą uprawiał jego ojciec. - To było w momencie, kiedy Przemek szedł do gimnazjum. Nie było klasy o profilu pływackim, więc wybraliśmy handball. Nie mogłem mu mocno sugerować, chociaż jako były zawodnik chciałem, by poszedł w moje ślady. Udało się i rozpoczął abecadło związane z piłką ręczną pod wodzą Piotra Dropka. Co ważne, spodobało mu się i szybko robił postępy, dobrze czuł się w grupie. W juniorach już coś znaczył w Azotach - mówi.
25-latek po skończeniu liceum wybrał studia w Białej Podlaskiej i grę w AZS-ie AWF w I lidze, a po reformie rozgrywek w Lidze Centralnej, czyli na zapleczu ORLEN Superligi. - To był dla niego właściwy poziom oraz kierunek. Syn został wypożyczony z Azotów Puławy do biało-zielonych. Były inne możliwości, ale z perspektywy czasu, nie może żałować. Skończył szkołę, urósł umiejętnościami - dodaje.
Ojciec Urbaniaka podkreśla, iż dużą rolę w Białej Podlaskiej odegrał Marcin Stefaniec. - To jego starszy kolega oraz trener. Zaprzyjaźnili się. Mógł zostać w AZS-ie po skończeniu studiów, ale trafiła się oferta z Ostrovii. Z tego co wiem, pomógł właśnie "Stefan", który polecił go do klubu występującego w najwyższej klasie rozgrywkowej. Przeszedł do klubu z Ostrowa Wielkopolskiego. Niedawno przedłużył umowę o kolejne dwa lata - mówi.
Młody "Siwy" bardzo szybko zaadoptował się w nowym otoczeniu. Dostał szansę w Ostrovii i ją wykorzystał. Obecnie rozgrywa drugi sezon. Na półmetku rozgrywek ma na koncie 18 występów i 61 bramek. - Co będzie dalej? Czas pokaże. Wiem, że w klubie czuje się dobrze. Występuje w dobrym klubie. Mam nadzieję, że stać go na jeszcze więcej. Nie obraziłbym się, gdybym kiedyś pojechał do Niemiec, usiadł na trybunach, obejrzał spotkanie Bundesligi i przede wszystkim Przemka, który rzuca bramki w jednej z najlepszych lig świata - dodaje.
Jak przyznaje tata Przemysława, zostało spełnione jego jedno z największych marzeń. - Sam grałem w piłkę ręczną w: Wiśle Puławy, Unii Hrubieszów, MKS-ie Lublin, AZS-ie AWF Warszawa. Marzyłem, że uda mi się zagrać w reprezentacji. Skończyło się tylko na pragnieniach. Teraz cieszę się, że mój synek jest w kadrze Marcina Lijewskiego. Dostał szansę. Zadebiutował, rzucił swoje pierwsze bramki. Polska wygrała. Nie mogło być lepszego scenariusza - mówi Arkadiusz.
Ojciec "Siwego" dodaje, że syn był zawsze pracowity. - Talent to jedno, ale trzeba to umieć poprzeć tytaniczną pracą. Zawsze wierzył, że zdobędzie szczyty. Nigdy nie miał gorącej głowy. Twardo stąpał po ziemi. Opłaciło się - kończy.
O mały włos, a najbliżsi nie obejrzeliby meczu Przemka na żywo. - Nie miałem biletów, ale jakoś udało się je zdobyć. Zasiedliśmy na trybunach. Były nerwy. oczekiwanie, a później wielka duma i radość - kończy 54-latek.
Więcej we wtorek we Wspólnocie. Zapraszamy do lektury.
Komentarze (0)