SIKORA - modraszka, sosnówka, czubatka, czarnogłówka i sikora uboga to sześć gatunków
zaliczanych do sikor żyjących w naszym kraju. Jest niewiele mniejsza od wróbla, ale różni się od niego bogatym ubarwieniem. Sikora bogatka, to najliczniejszy i najbardziej wszędobylski gatunek sikor dlatego w dalszym ciągu opisu na tym gatunku skupimy się najbardziej.
Sikora bogatka nazywana także zwyczajną. Jest niewiele mniejsza od wróbla− długość jej ciała mieści się w granicach 13-16 cm. Ma czarny łepek z białą plamą na policzku. Przez brzuszek koloru żółtego lub żółto-zielonego przebiega czarny krawat. Skrzydła i ogon są niebieskawe. Rozpiętość skrzydeł ptaka to: 22 cm. Między samcem a samiczka nie ma wielkiej różnicy, samiczki odróżnia dłuższy i szerszy krawat. Okres lęgowy u sikor bogatek rozpoczyna się w marcu i kwietniu – wtedy ptaki tworzą monogamiczne "małżeństwa" i zaczynają szukać wygodnych miejsc na gniazdo. Pisaliśmy w poprzednim wydaniu o monogamii innych gatunków ptaków w tym jerzyka.
Sikora gnieździ się w dziuplach, budkach lęgowych, a także w słupkach ogrodzenia czy szczelinach budynków. Gniazduje również w budkach. Najbardziej pospolitą budką lęgową dla ptaków jest budka lęgowa typu A1. Wymiary, którymi charakteryzuje się budka lęgowa dla sikor to: 30 cm x 17 cm x 17 cm. Samica składa 4-16 białych jaj pokrytych rdzawymi plamami, z których po ok. 14 dniach wykluwają się młode. Po wykluciu pisklęta dosyć szybko się usamodzielniają i po około trzech tygodniach wylatują z gniazda. Sikora bogatka w ciągu dnia jest w stanie zjeść tyle, ile sama waży czyli około 75 kg owadów. Późną jesienią i zimą o pokarm trudniej, dlatego w tym okresie sikory bogatki często odwiedzają karmniki i bardzo chętnie korzystają z nasion słonecznika, nie pogardzą rozłupanym orzechem ziarnami pszenicy, prosa czy owsa. W okresach zimy przysmakiem sikory jest tłuszcz-słonina, ale trzeba pamiętać, że zjełczałe na słońcu plastry tłuszczu mogą zaszkodzić ptakowi.
WRÓBEL – jeszcze do niedawna najbardziej powszechny gatunek ptaka. Występował licznie zarówno w miastach jak i innych osadach ludzkich. Niestety w ostatnich latach liczebność wróbla znacząco spadła. Przyczyną tego stanumoże być ocieplanie czy modernizacja bloków co niestety ze szkodą wpływa na wróble i jerzyki. W roku 1995 wróbel zwyczajny został objęty ścisłą ochroną gatunkową. Ubarwienie samca charakteryzuje się kasztanowatym karkiem, szarą czapką i czarnym gardłem. Wierzch ciała i ogon brązowe, kuper szary. Na skrzydle biały pasek. Samica szarobrunatna z wierzchu i szara od spodu.
Gniazduje w otworach budynków, dziuplach, skrzynkach lęgowych nie pogardzi nawet gniazdem bocianów – w kształcie kuli z bocznym wejściem staje się miłym sąsiadem. Gniazda uwite ze słomy, traw, korzonków, wyścielone piórkami stanowią dom wróbla.
Ptak składa od 4 do 6 jaj o zmiennym zabarwieniu od białego po brunatne z plamkami. Czas ich wysiadywania to ok. 13-14 dni. Młode opuszczają gniazdo po ok. 17 dniach.
Co jedzą wróble dorosłe? Zdarza im się żywić larwami i owadami – przecież właśnie dlatego wróble uważane są za ogromnych sprzymierzeńców ludzi. Jednak to zwierzęta wszystkożerne. Gustują w nasionach ziół i traw, nie gardzą kiełkującymi roślinami, pszenicą, żytem czy owsem. Wróbel chętnie zje też tłuste nasiona słonecznika, płatki owsiane czy różnego rodzaju kasze – w tym pęczak, gryczaną czy jęczmienną.
Źródło: internet
